Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/34

kto takie wytuzował... Pan Rudolf lepiej mnie wybił... a mimo to dobrze mu życzę. Nawet zdaje mi się, że w ogień poszedłbym dla niego.
 — Mówisz to dlatego, że jest naszym przyjacielem...
 — Nie, do pioruna!... właśnie lubię go dlatego, że mnie wybił, a nie pyszni się z tego! Aż serce rośnie, kiedy spojrzy... ma coś takiego w oczach...
 Tom i Sara spojrzeli na siebie w milczeniu.
 — Czy zawsze i wszędzie będzie wywierał ten niepojęty wpływ? — rzekła gorzko Sara.
 — Zawsze... póki go nie odczarujemy... — odrzekł Tom.
 Północ wybiła na ratuszu; lampa w szynkowni słabe rzucała światło. Oprócz Szurynera, dwóch nieznajomych, Bakałarza i Puhaczki, inni goście pomału rozeszli się do domów.
 Bakałarz rzekł cicho do Puhaczki:
 — Schowajmy się naprzeciwko, do sieni, jak ci ichmościowie wyjdą, ruszymy za nimi.
 — Cóż to, nic dziś nie pijecie? — zapytała gospodyni.
 — Nie; my tylko przyszliśmy schronić się przed deszczem, — odpowiedział Bakałarz i wyszedł z Puhaczką.