Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/44

przysługę? Schowaj się tu, a jak Puhaczka nadejdzie, wysuniesz się z kryjówki...
 — I zduszę ją...
 — Nie... dziś tylko nie daj jej rozmawiać z tym wysokim... nie odstępuj ich... przy tobie nie będą się mogli układać. A jeżeliby się umówili o inną schadzkę, ty się o tem dowiesz.
 — Słuchaj dalej.
 — Jak wysoki odejdzie... umizgniesz się do Puhaczki.
 — Ja! do tej starej czarownicy? wolałbym ją zaraz za łeb złapać.
 — W takim razie wszystko zgubisz...
 — Lecz cóż mam robić?
 — Puhaczka będzie się wściekać, że przez ciebie straciła dobrą gratkę; ułagodzisz ją, powiesz, że masz dobry interes i że jeżeli Bakałarz chciałby do tego należeć... możnaby dużo pieniędzy zarobić... i umówisz się z Puhaczką i Bakałarzem na jutro rano... rozumiesz?
 — Doskonale.
 — A dziś o dziesiątej wieczór przyjdź na róg Pól Elizejskich i Wdowiej alei, ja tam będę i umówimy się, co dalej robić...
 — Do pioruna! robisz ze mną, co sam chcesz...
 — Bakałarz i Puhaczka są w zmowie z mymi nieprzyjaciółmi... trzeba im zapłacić... a we dwóch damy im radę...
 — O! niezawodnie... to łotry, godni siebie... jestem gotów.
 — A jeżeli nam się uda, — dodał Rudolf tonem uroczystym, — to tak będziesz z tego dumny, jak wtedy, kiedyś uratował życie człowiekowi w czasie pożaru i tonącej kobiecie.
 Rudolf z Gualezą wsiedli do fiakra.