Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/45

X.

FOLWARK.

 Przez jakiś czas Gualeza nie śmiała przerywać milczenia.
 — O czemże myślisz? Zasmuciło cię spotkanie z Szurynerem? — rzekł Rudolf z uśmiechem.
 — Nie wiem... nie znam go prawie.
 — Precz ze smutkiem, moje dziecię! mieliśmy wesoło ten dzień przepędzić.
 — O! jam tak szczęśliwa! Już dawno nie wyjeżdżałam z Paryża! Co za piękne słońce!... Liście jeszcze na drzewach w listopadzie... to szczególne... w Paryżu tak prędko opadają... A tam gołębie... siadają na młynie...
 W miarę jak miłe sielskie obrazy rozwijały się przed dziewczyną, twarz jej się rozjaśniała. — Gdybym była mężczyzną, chciałabym być rolnikiem... Na cichej równinie iść za pługiem... patrzeć na dalekie lasy... zaśpiewać jaką smutną piosenkę, naprzykład o Genowefie Brabanckiej.
 — Zaśpiewasz mi ją na folwarku.
 — Czy dostaniemy tam mleka?
 — Co?!... najlepszej śmietanki i świeżych jaj.
 — Obejrzymy krowy w oborze... Nieprawdaż?
 — Pójdziemy wszędzie.
 — Ach, panie Rudolfie, nie mogę sobie jeszcze wierzyć. Co za dzień! — zawołała dziewczyna z radością.Potem,