Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/517

XXXIII.

MURF I POLIDORI.

 Twarz Sir Waltera Murfa jaśniała; radością.
 — Dobre niosę nowiny! — rzekł do Rudolfa; zbrodniarze wykryci, hrabia d’Orbigny ocalony! przyjechaliśmy w samą porę, gdyby godzinę później, nowa zbrodnia zostawałby popełniona!
 — A pani d‘Harville?
 — Nie posiada się z radości, że odzyskała miłość ojcowską.
 — Więc Polidori?
 — Przywiozłem go ze sobą. Siedzi pod strażą w domu przy Wdowiej Alei. Pojechał dobrowolnie; dałem mu do wyboru, albo być natychmiast aresztowanym przez policję francuską, albo być moim więźniem — wybrał to ostatnie.
 — Dobrześ zrobił! Lepiej tym sposobom mieć go w ręku. Złoty z ciebie człowiek, Murfie kochany; ale opowiedz mi swą podróż, jak zdarłeś maskę z tej niegodnej kobiety i jej wspólnika?
 — Trzymałem się co do joty odebranej instrukcji. Racz książę najprzód czytać list markizy d‘Harville; w nim wszystko opisane.
 — List od miej? — daj go prędzej.
 Rudolf przeczytał co następuje:
 „Po wszystkiem co księciu winnam, winnam mu jeszcze