Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/522

 — Zaraz powiem baronowi Graun, co ma zrobić, proszę tylko o pozwolenie przeczytania listu. Pisze mój korespondent z Marsylji u którego miał się meldować Szuryner. Rzecz dziwna! — zawołał Murf, przebiegłszy list, Szuryner nie pojechał do Algieru, oświadczył, że wraca do Paryża. Chociaż miał w Marsylji przeznaczoną dość znaczną sumę, wziął tylko tyle, ile mu koniecznie trzeba na powrót, lada dzień tu stanie.
 — Co za dziwactwo!
 W godzinę później baron Graun wrócił od hrabiny Sary Rudolf spostrzegł jego zmieszanie.
 — Co ci jest, baronie? — zapytał.
 — Przygotuj się wasza książęca mość do usłyszenia nader bolesnej wiadomości, hrabina Sara...
 — Umarła?
 — Nle, ale stan jej jest beznadziejny, znaleziono ją przebitą sztyletem, nieznani dotąd złoczyńcy wdarli się do jej gabinetu i zabrali wszystkie klejnoty.
 W tej chwili Murf powrócił od św. Łazarza.
 — Dowiedz się o smutnej nowinie — rzekł doń Rudolf — hrabina Sara została napadnięta przez morderców, życie jej w największem niebezpieczeństwie.
 — O! mości książę, chociaż wiele uczyniła złego, nie mogę jednak nie ubolewać nad nią.
 — Ach tak, kochany Murfie, taki zgon byłby okropny. Cóż Gualeza?
 — Uwolniona od wczoraj, zdaje się, że została wypuszczona na wolność wskutek wstawienia się markizy d’Harville.
 — To być nie może! markiza prosi mnie w liście swoim, abym się wystarał o uwolnienie tej nieszczęsnej dziewczyny! któż więc prosił za nią? kto ją zabrał z więzienia? dokąd ją uprowadzili?