Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/634

XLIX.

BARONÓWNA FERMONT.

 Po spiesznem zbadaniu kilku chorych, które mu nie podały żadnych ciekawych spostrzeżeń, doktór Griffon stanął nareszcie przy Joannie Duport. Na widok tłumu uczniów chciwych widzenia i nauki, cisnącego się naokoło łóżka, nieszczęśliwa kobieta, drżąca ze strachu i wstydu zasłoniła się kołdrą.
 — Nowy numer! — rzekł doktór, patrząc na arkusz, na którym było wypisane nazwisko i rodzaj słabości pacjentki. Potem utkwił w niej długie badawcze spojrzenie.
 — Jak się nazywasz? — Joanna Dupant — odpowiedziała z westchnieniem przelękniona pacjentka.
 — Ile masz lat?
 — Trzydziesty siódmy.
 — Czy jesteś mężatką?
 — Niestety, panie, zamężną — rzecze z cicha Joanna.
 — Masz dzieci?
 — Mam dwóch chłopczyków i córkę szesnastoletnią.
 Nastąpiło jeszcze kilka pytań, których powtórzyć niepodobna i na które Joanna, rumieniąc się, ledwie wyjąkała odpowiedzi przy tak wielkiem zgromadzeniu słuchaczów.
 — Ach, pianie, wierzaj mi pan, był pijany, inaczej tak by się ze mną nie obszedł.
 — Czy pijany, czy nie pijany, moja kochana, mnie nic do tego, ja nie jestem żadnym sędzią i tylko chcę wiedzieć