Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/65

XVI.

PRZYGOTOWANIA.

 Puhaczka wróciła z cygarami.
 — Deszcz już ustał, — rzekł Rudolf, zapalając cygaro — chodźmy wziąć fiakra.
 — Nie ustał, — odpowiedział Bakałarz, — nie pozwolę, żeby Finetta namoczyła nogi. Jak służąca przyjdzie po zapłatę, każemy jej zawołać fiakra.
 Służąca weszła, Rudolf dał jej pięć franków.
 — O! panie... płacić za wszystko nie pozwolę... — zawołał Bakałarz.
 — Innym razem ty za mnie zapłacisz.
 — Chyba że pozwolisz, iż ugoszczę cię na Polach Elizejskich...
 Przez grzeczność Rudolf chciał wyjść ostatni, ale Bakałarz puścił go przed sobą i bacznie śledził jego ruchy.
 Kiedy weszli do głównej sali, przy bufecie właśnie płacił za wino wysoki węglarz z uczernioną twarzą i w kapeluszu na oczy nasuniętym. Rudolf stanął przy otwartych drzwiczkach fiakra z mocnem postanowieniem wsiąść na ostatku. Węglarz, gwiżdżąc, wyszedł aż na próg.
 — Dokąd mam jechać? — zapytał woźnica.
 Rudolf odpowiedział głośno: — Do Alei...
 — Do Bulońskiego lasku, — przerwał Bakałarz; —