Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/111

ATALANTA. Przecz bosa-m przebiegała
 I drogi i bezdroża?
 Przecz tutaj, tak zuchwała,
 Płynęłam falą morza?
 Na północ, do Kalydonu, z Arkadyi zawiść mnie parła boża.

MELEAGER. Każdego los przygniata,
 Jakim go Ten obarczy,
 Któremu ciężar świata
 Za lekki powiew starczy —
 Lecz czemuż mnie śmierć nie powiodła, gdzie zamęt bitewny warczy?

CHOR. Nie, gdzie pawęże dzwonią,
 Dźwięk ich się wdziera w uszy,
 Bóg wojny, pędzący błonią,
 Oszczep o oszczep kruszy —
 Nie! lękiem złamany i trudem, zbywasz się dziś swojej duszy.

MELEAGER. Czemuż nie ginę na łanie,
 Gdzie się zieleni pole,
 Albo niespodziewanie
 W mej domowiny kole —
 Z blaskiem w źrenicach, ze śpiewem na uściech, z koroną na czole?

CHÓR. Gdzież ślą cię od nas? Odpowiedz!
 Twa droga czy daleka?
 W jaki uchodzisz manowiec?
 Gdzież wielka moc twa ucieka?
 Tak się dusza od ciała oddziela, jak od źrenicy powieka.