Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/121

 Dłonie, wargami zamknij mi powieki —
 Gorzki całunek; weź mnie w swe objęcia,
 Ciężkie swe usta złóż na wątłe ciało,
 Które zwątliła ciężka ręka Doli,
 Zróś je kroplami z świętych ócz dziewiczych,
 Zróś mnie łez rosą, mnie, co już umieram,
 Mnie, com cię kochał. Widząc, jak bez grzechu
 Schodzę w ten pusty, a straszny przybytek,
 Gdzie niema ciała ani też piękności
 Ni słodkich oczu ani ust pogwaru
 Ani też władzy rąk ni nóg, zasłoną
 Okryj mnie swoją, drogą głowę moją
 I moje nogi płaszczem swym naodziej,
 Nachyl się rada nade mną, ustami
 Ust się mych dotknij, dłoni mej swą dłonią;
 Bądź mi litośną, jako doskonałą
 Jesteś dziewicą, iżby nikt ze wzgardą
 Nie mówił o mnie: „Mąż ten, jak niewiasta,
 Umarł, ofiara niewiasty, w sromocie
 Umarł, gdyż tkań mu żywota podarły
 Palce niewieście“; boć przecież od ciebie
 Sromum nie doznał. A teraz, przez Boga,
 Raz mnie pocałuj i dwa i daj odejść,
 Albowiem noc mnie już sprząta, a w nocy
 Owoców tutaj jeszcze nikt nie sprzątnął.

ATALANTA. Cześć ci! Ciężkiemi uchodzę stopami,
 Z ciężkiem obliczem idę precz z twych oczu.