Ta strona została przepisana.
ATALANTA W KALYDONIE.
ŁOWCZY. Gwiazd i miesiąca władczyni, Dziewico,
Skryta śród niebios bezkwietnego pola,
Bogini, bogom trojako przedroga,
Trojaką bowiem jesteś w swej boskości:
Światłem dla zmarłych i dla ciemnych godzin,
Stopą, po wzgórzach mknącą, jak poranek,
Ręką, dla hyżych i ryczących zwierząt
Wielce zabójczą, choć pociski twoje
Snać powiewniejsze od snu i od śniegu:
Wysłuchaj prośby i dłoni gwałtownej
Nie wznoś do góry, ale bądź łagodną,
Jak blask twych oczu, który na niebiosach
Gaśnie lub świecił Pośród psów królewskich
I pośród łowców jam co noc się modlił,
Pani, ku tobie; nikt też lepszej sfory
Nie widział tutaj ni bardziej zabójczych
Ostrzy oszczepów; koniec zasię leży
W rękach i w łonie bogów, niedosięgnion.
