Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/28

 Opadające winogradu liście
 Promienną białość ich piersi odsłonią;
 Winograd ciężki na ziemię się stoczy,
 Lecz bluszcz owija członków kształt uroczy,
 Naokół nóg się lepią jego kiście —
 Nóg, co przed łanią i wilkiem się bronią.

ALTEA. Co wy śpiewacie? co znaczą te śpiewy?

CHÓR. Kwiaty niesiemy, wargi, bogom miłe,
 Kapłańskie suknie, aby dzień dzisiejszy
 Nie zmienił w gorycz miodu w naszych uściech.

ALTEA. Noc, ten pies czarny, spieszy w ślad za białą
 Łanią dnia — szybciej, niż mary za hyżą,
 Za białą stopą snu; chcecież modłami
 Przywołać noc tu z powrotem? A chociaż
 Wiosna ujarzmi zimę i wypędzi
 Śniegi, tę plagę za nasze przewiny,
 I ten miedziany czas klątwy, wiem przecie,
 Że deszcz zniweczy wiosnę i że wichry
 Pożrą, jak ogień, popiół dni jesiennych.
 Dziw mi, że człowiek budzi się z modłami —
 Ten człowiek, który śni i śniąc umiera.
 Wszelakie bóstwo, chociażby najmniejsze
 Pomiędzy tymi, co się bóstwem zowią,
 Oznacza więcej, niż sen i czuwanie.
 Lecz my mówimy, że może przez modły
 Człek się dostanie do Boga. Bo jeśli