Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/29

 Sen miłosierdzia nie zna, a rojenia
 Senne jeżeli aż do krwi nas gryzą
 I palą kości nasze, cóż nam wtedy
 Robić, czuwając? Przez bogi! Kto rzeczy
 Śnił bardziej gorzkie, niźli śmierć, ten chyba
 O sny już słodsze modlić się nie będzie.

CHÓR. Powiedz, królowo, co-ć spaliło serce?
 Drży mowa twoja, jak płomień na wietrze.

ALTEA. Prawdę mówicie, nie wiedząc, że prawda.
 Albowiem sen mój ogniem, a rojenia
 Senne to strawa, która go podsyca.

CHÓR. Lecz dobrze czyni, kto się bogom podda.

ALTEA. Gdyż czworonożną ześlą na nas plagę.

CHÓR. Gdy czas posłuży, znajdziem na to zielę.

ALTEA. Ale tem zielem wzdyć nam krew zatrują.

CHÓR. Cóż ciebie zmusza nie ufać ich środkom?

ALTEA. Jeżeli jad nam dają, zamiast wina?

CHÓR. Twardą ich wola, mową jej nie zmienisz.

ALTEA. Żółć zamiast mleka, a klątwę za modły?

CHÓR. Nie dali-ż życia ci i końca życia?