Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/31

 Gdzie dawny ogień zagasł, a gdzie wicher
 Przygłuchł, tam burzę rozżegła straszniejszą.

CHÓR. Jakiż to orkan skręca nasze żagle?

ALTEA. Miłość, przeciwny wiatr, siekący deszczem.

CHÓR. Od jakiej gwiazdy burzliwej on wieje?

ALTEA. Poprzez Evenus, k’południu, od morza.

CHÓR. Twojego słowa wichr bije w Arkadyę.

ALTEA. Jak wichr północny, gdy śnieg się wypadał.

CHÓR. Nie, ta dziewica nie tknięta miłością.

ALTEA. Przecz nie szukała miłości gdzieś w zimnej
 Zatoce morza, albo też w jaskiniach,
 Gdzie dziki czyha zwierz, lub w ogniu
 Albo śród śniegu na wirchach, lub w onej
 Ziemi żelaza, gdzie nie kwitnie wiosna?
 Oby tam była znalazła tę miłość,
 Lub oby miłość była ją znalazła!

CHÓR. Od wszystkich świętych dni lub świętych rzeczy
 Świętszą jest ona; jest jak kropielnicza
 Woda, jak ognia dym najprzeczystszego,
 Niewinna, czystym poślubiona modłom,
 Przepełna myśli, wyższych od niebiosów,
 Niepokalana, jak ogień, jak ostrze