Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/40

Ta strona została przepisana.

Jak piana morska, bogini; a z nimi
Syn ich, śród dzieci ziemskich najwspanialszy,
Bogom podobien, przyszłej pełen chwały.

ALTEA. A ci płonący, jak dwie bliźnie gwiazdy?

MELEAGER. Dwa bliźnie kwiaty, synowie twej siostry.

ALTEA. O me najsłodsze pokrewieństwo w świecie!
O Ledy krwi bliźniacza, wdzięczne głowy,
Podobne światłom na spokojnem niebie,
Dwie kwiatom równe gwiazdy w wirze boju!
Z radością serca i wzruszeniem duszy,
Aż oba oczy zlewają się łzami
I od tęsknoty palą się powieki,
Witam was dzisiaj z tej dalekiej drogi,
Rada, że widzę was podobnych bóstwu!
Zdalaście tutaj przybyli, najmłodsi,
Lecz najwspanialsi, godni ócz miłości.

MELEAGER. Tak samo-m widział — wracając do domu, —
Tam, gdzie Eurotas, niedaleko Sparty,
Wrzącą swą wodą wyżłabia jaskinie
W mokrej opoce — tak samom-ci widział
Dwie ich siostrzyce, tę łabędziobiałą,
Małą Helenę i mniej od niej piękną,
A przeuroczą Klytemnestrę, dziewczę,
Wielce poważne, by łania na łące,
Która się lęka strzału. Ale czasem,