Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/40

 Jak piana morska, bogini; a z nimi
 Syn ich, śród dzieci ziemskich najwspanialszy,
 Bogom podobien, przyszłej pełen chwały.

ALTEA. A ci płonący, jak dwie bliźnie gwiazdy?

MELEAGER. Dwa bliźnie kwiaty, synowie twej siostry.

ALTEA. O me najsłodsze pokrewieństwo w świecie!
 O Ledy krwi bliźniacza, wdzięczne głowy,
 Podobne światłom na spokojnem niebie,
 Dwie kwiatom równe gwiazdy w wirze boju!
 Z radością serca i wzruszeniem duszy,
 Aż oba oczy zlewają się łzami
 I od tęsknoty palą się powieki,
 Witam was dzisiaj z tej dalekiej drogi,
 Rada, że widzę was podobnych bóstwu!
 Zdalaście tutaj przybyli, najmłodsi,
 Lecz najwspanialsi, godni ócz miłości.

MELEAGER. Tak samo-m widział — wracając do domu, —
 Tam, gdzie Eurotas, niedaleko Sparty,
 Wrzącą swą wodą wyżłabia jaskinie
 W mokrej opoce — tak samom-ci widział
 Dwie ich siostrzyce, tę łabędziobiałą,
 Małą Helenę i mniej od niej piękną,
 A przeuroczą Klytemnestrę, dziewczę,
 Wielce poważne, by łania na łące,
 Która się lęka strzału. Ale czasem,