Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/44

 I ust małżeńskich wzajemne przysięgi.
 Tak niekochana czyni, a jeżeli
 Ktoś ją pokocha, ogień i żelazo
 I paszcza wojny są dlań mniej zabójcze,
 Niźli jej usta i sploty jej włosów,
 Albowiem z tamtych płynie nam trucizna,
 A z tych paląca życie ludzkie klątwa.
 Lecz ciebie, synu mój, niechaj nie trapią
 Złe sny i nie miej również takiej żądzy,
 Bo miłość ślepa z czasem się wypali;
 Lecz kto ją żywi tak, aż jego życie
 Pokala plama ohydna, niczego
 Chwały godnego ten ci nie posiędzie,
 Ani też mądrą umrze śmiercią zacnych
 Ludzi pradawnych, którzy lat swych długość
 Żyli bez skazy, patrzący w twarz bogów
 Zadowoloną, i którzy bez hańby
 I żadnej trwogi wypełniali czyny,
 Pamięci godne, i w obliczu ludzi
 I słońca dni swe strawili, zyskując
 Coraz to większą chwałę i z swej chwały
 Oddając kęsy ziemi, co ich karmią
 Swoją żywiła, i dniu, co ich zrodził,
 I przyjaciołom ojczystym i obcym,
 W gościnę do nich przychodzącym mężom,
 Wdzięczną, pamiętną napełniając sławą
 Kraje, kochane przez słońce, oblane
 Falami morza, ludne miasta, drogi,