Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/45

 Nienawiedzane dotąd, usta obcych
 Jako i wargi swych ziomków. A kiedy
 Wiek osiwiały i ta śmierć czcigodna
 Zabierze siłę i życie ich członkom,
 Krew im wysuszy i zaciemni oczy,
 Cześć nieśmiertelna spadnie wówczas na nich,
 Przez jasne życie i śmierć pożądaną
 Dotarli bowiem do dalekich tronów
 Dusz, do krainy, której nikt nie odkrył,
 Gdzieś na zachodzie, dokąd słych nie dotarł,
 Gdzie święte morze faluje bez wichrów,
 Śnieg swoich białych nie pokaże skrzydeł,
 Gdzie niema grzmotów ani szmerów deszczu,
 Słońce nie pali, a wszystko w spokoju
 Zywie i kwitnie. Ci przedsię, co życie
 Swoje spełnili, święci i umarli,
 Mędrce i bogiem natchnieni pieśniarze,
 Ci, co kochali kraj, wszystko, co dobre,
 A przedewszystkiem to, co ukochali
 Ludzie najlepsi: wolność, wolne życie
 I wolne wargi i wolną prawicę
 Ludzi, zrodzonych do wolności, — wszystko,
 Co jest na ziemi godne czci — ci wszyscy,
 Co tutaj żyli pionem dnia nasieniem,
 Żyją tam, wprawdzie nie równiejsi bogom,
 Lecz zato bliżsi, niż za dni swych ziemskich.
 Żyj takiem życiem, takiej pragnij śmierci!
 Zasię z płomiennych, jasnych snów miłości