Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/54

MELEAGER. W łzach twych, królowo, topi się me serce,
 Litość nad tobą kości mi przenika,
 Miłość wraz z bólem oczy moje gasi,
 Przytłumia oddech; wiem, czem jesteś dla mnie
 I czczę twe piękne oczy i twe piersi;
 Duchem, miłością złączony-m jest z tobą —
 Bo cóż dla człeka jest tu straszniejszego
 Nad siłę matki i słodkie jej lice?
 Lecz co być musi, niech będzie! Raz tylko
 Żyje dzień dla nas i już go nie znajdziesz.
 Owocna chwila, władnąca nad nami,
 Większą ma wagę, niż my; lecz ty, Boże,
 Zewsie, jedyny przednich spraw sterniku,
 Ojcze, patrz na nas i, gdy chcesz, dopomóż,
 A jeśli nie chcesz wesprzeć, tak poniechaj!

CHÓR. O miłości, jak kształt twój uroczy i jaki pełen dobroci!
 Twoje skrzydło w powietrznej roztoczy skrzydłem gołębia się złoci;
 Stopa twoja tak szybka i żywa, jak wicher, co kraje morze;
 Ziemia-ć płaszczem i suknią, co skrywa te twoje członki boże.
 Zwinna jesteś i ślepa: pożogi sieją płomienne twe są miecze;
 Rozśmiech żądzy wyprzedza twe drogi, za tobą łza się jej wlecze.
 Dwie postaci przy swoim masz boku, mężczyznę z oblubienicą;
 Snać ją rozkosz przeraża: w jej oku ognie się trwogi świecą.
 Jak woń, która rozsadza pękowie, oblubienicze jej tchnienie:
 Skonem jej oblubieniec się zowie, jej imię Przeznaczenie.