Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/62

 Wzgórza i wody zielonawowłose,
 Niepocieszone bory, ze tam róg mój
 Już im nie zagra, że już tam nie ujrzą
 Białego blasku mojej hyżej stopy.

MELEAGER. Za imię twoje i dziewiczą głowę
 Niech cię, najświętsza Atalanto, chwalić
 Nikt się nie waży, choć jesteś piękniejsza
 Od tych, co ludzką wywołują chwalbę,
 Choć równaś bogom przez twój poświęcony
 Włos, przez twych oczu święty czar, przez stopę,
 Co nie rozwieje ani też nie zbieli
 Piany, gdy wiatr ją przesiewa szumiący.
 Bogów nam wielbić, przez ciebie są bowiem
 Przenajgodniejsi, by ich czcił i wielbił
 Wszelaki człowiek. Wielbim więc i ciebie,
 Bo światłem jesteś, wznieconem przez bogów.

TOKSEUSZ. Pókiż oszczepy będziecie wy ostrzyć
 Dźwięcznemi słowy i bić niemi zwierza?
 Milczcie, lub dzika zabijajcie w domu.

PLEKSYPPUS. Jeśli się ona puści w cwał na koniu,
 To ty pędź za nią; mąż, co stał się dziewką,
 Wart jest kobiety w zbroi. Zostań tutaj.

MELEAGER. Milczcie; bogowie słów nie lubią pustych.

PLEKSYPPUS. Trudno u męża język czcić niewieści.