Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/66

 Czyny, spełniane przez siłę? W mem ciele
 Wielkie króluje serce i ma dusza
 Niemniej jest równą, o mężowie, bogom.
 Źleby się stało, gdybyście w swem gronie
 Ujrzeli tchórza, jakąś rękę trwożną,
 Jakoweś oko lękliwe — o, tymi
 Gardźcie, tych hańbcie, ale mnie — przenigdy!
 Bo nie różnica poszczególna ciała —
 Czy ono piękne, czy brzydkie, nizkiego
 Czy szlachetnego rodu — o wartości
 Naszej stanowi, ale duch i serce,
 Od ust wznioślejsze i członków, co jęczą,
 Co śpią i wstają, są i już ich niema.
 Cóż mam powiedzieć o sobie? Na bogi,
 Na me dziewicze ciało, na przysięgi,
 Więżące język ludzki i złą wolę,
 Ja-ć tu do władzy nie dążę, nie pragnę
 Koron ni łupu zabitego zwierza
 Ani też sławy; wy tem żyjcie, jedzcie,
 Krzyczcie, najadłszy się do syta, tańczcie
 Bez lir, powietrze napełniajcie śpiewem,
 Bijcie w cymbały, potrząsajcie włosem,
 Nogi swe puśćcie w rozpętane pląsy!
 To nie jest dla mnie. Lecz gdy się wymodlę,
 Kiedy dziękczynne poskładam ofiary,
 Tak precz stąd pójdę i nikt mnie nie ujrzy.
 I cóż wam z tego, że mnie zniesławiacie,
 Ze tak hańbicie me życie, jakbyście