Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/68

 Ażeby życie, gdy wszystko przeminie,
 Wyhodowało byt, który nie zginie —
 Skon... Czy widziałeś gdzie bliźniego brata
 Czasu? zniweczyć nic go tu nie może;
 Gdy czas przemija, jak piasek ulata
 Ziarnkami rozwiewnemi,
 Tak Śmierć jest silna, w krew i moc bogata,
 By możny władzca, panujący ziemi!
 Czasie, ty śmierci nie widzisz w przestworze,
 Aż ręka życia z dłońmi się twojemi
 Rozłączy na wieki. Gorze!
 Bogowie łączą szał i troski,
 Z pogodnem łączą je obliczem;
 Próżno litości wzywać boskiej,
 Niczem jest dla nich litość, niczem!
 Nieraz w tej samej biorą chwili —
 Niweczą wszystko, co nam dali;
 Ląd trzęsieniami nawiedzili,
 Morzu odjęli poszum fali;
 Na czas zwalają swe brzemiona,
 Na wargi życia dech swój kładą;
 Człowiek za trud swój ciężko kona,
 Po śmierci w noc zstępuje bladą.
 W uczty weselne troskę wnoszą,
 Plamią weselnych sukien biele.
 Ból opasują swą rozkoszą,
 A rozkosz bólem; dłoń ich ściele
 Ślubne posianie z łez i ogni — na niem