Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/73

 Ze, jako ogni najżarliwszych zdroje,
 Płoną twe lice, ty płomiennooki;
 Żeś jest nad wszystkiem tem, co jest nad nami,
 Że śmiercią imię nasze, twe żywotem,
 Że my litośni, ciebie srogość plami,
 Że dłoń twa igra z naszej dłoni potem —:
 Z drżącem kolanem i pełnem rozpaczy
 Sercem, z oddechem, co ucieka z wargi,
 Daj nam powiedzieć, nim żywot nasz zginie,
 Że tak na świecie jest, a nie inaczej,
 Że wszystkich jedne rozpierają skargi,
 Że jako ja, tak ninie
 Każdy ci wrogiem, boże, w tej ziemskiej dziedzinie
 Ale wy dajcie na ziemi
 Spokój tym słowom wielu;
 Wszak niecierpliwość wraz z słowy głośnemi
 Nie docierają do celu.
 Milczenie wszystkiem jest w cierpieniu głuchem;
 Ratunkiem człeka będzie cześć i trwoga
 I panowanie nad krwią i nad duchem
 I wstyd i bojaźń Boga.
 Ze słów żadnego nie zbierzecie żniwa;
 Drzewem li wstrząsa, kto ciernie obrywa;
 Słowo rozdziela, niweczy;
 Milczenie szczytem jest po kres wszechrzeczy.

ALTEA. Krzyk nowych wieści słyszałam przed domem
 I wraz tu przyszłam od wschodu, gdzie świty