Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/76

 Zięć bogów, za nim brat jego Telamon
 I on z Argiwów rodu, wieszcz i prawdy
 I snów głosiciel, cny Amfiaraus;
 Potem czworaka moc twego plemienia,
 Synowie matki twej i twojej siostry.
 Obok Jazon, świeżo owian szumem
 Wód cudzoziemskich, i bliźni brat wojny,
 Dryas, kwiat pola bitwy, jaśniejący
 Mąż mieczowładny; dalej Idas, przy nim
 Przenajbystrzejsze oko Lynceusza,
 Oraz dwukrotnie żonaty Admetus,
 Hippax i Hylej wielkoduszny. W rogi
 Kazali z miejsca uderzyć i potem
 W cwał się puścili borem i ogromnem,
 Falą szumiących rzek skrajanem polem,
 Śród drzew cisowych, ciężkowłosych jodeł
 I pośród dębów pędząc, tam gdzie rosa
 Leży najgrubsza, ale nigdzie śladu.
 I jeden z grona, Pleksypp, tak zawoła:
 O Artemido, pomóż lub nie pomóż,
 My tam zedrzemy skórę zeń tą ręką.
 To mówiąc, nagle zaciął się, nie wszystko
 Wypowiedziawszy, albowiem na mokrem,
 Zielonem, w słońcu kąpiącem się bagnie
 Zobaczył wzdętą pościel bujnej trzciny,
 A wśród jej kwietnej gęstwi niespokojnym
 Spał snem — trapiły go gwałtowne mary —
 Ów ślepy ogrom potwornego zwierza.