Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/84

 Dosyć łowców naginęło,
 Naginęło dość pasterzy,
 Wszystek nasz dobytek świeży
 Poniszczony wokół leży,
 Dni te, grozy, śmierci pełne,
 Wzięły owoc nam i wełnę!
 Ale dziś na tym zagonie
 Z pobożnością my i z trwogą
 Dziękujemy-ć za pogodę,
 Za tę szczęścia chwilę błogą!
 Dni się bowiem zdarzyć mogą,
 Że gdy jest na nieboskłonie
 Taki blask, jak ten, co wodę
 W przebłękitną kryje ciszę,
 Że gdy ludzie
 Ani śnią o nowym trudzie,
 Tak się wówczas widzi bogom,
 Że, chociaż się nie ogłosi
 Ani grzmotem ani srogą
 Błyskawicą, idzie Dola
 I ze sobą śmierć przynosi.
 Ból i radość wy na pola
 Nasze ślecie, o bogowie,
 Zło i dobro, wszelkiej pysze
 Urągając. Któż wypowie,
 Jak od dawnych lat królowie
 Upadali, ni hołysze,
 Gdy tak chciała wasza wola?