Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/86

POSEŁ. Bezpłodne dzięki za gorzki podarek.

ALTEA. Kogóż z twarzami niosą zakrytemi
 Na tych gałęziach? Nie płoni to byli
 W życiu mężowie, i teraz, gdy zmarli,
 Cześć im oddają, jeśli cześć jest w śmierci.

POSEŁ. To bracia twoi, synowie twej matki.

ALTEA. Złóżcie swych zmarłych, ujrzę wprzód, czy moja
 Krew to, a potem gorzko płakać będę.

POSEŁ. Płacz, jeśli pragniesz? ci już nie zapłaczą.

ALTEA. O bracia, ojca mojego synowie,
 Których kochałam i czciłam o jakże
 Radabym płakać łzy, od krwi tej droższe,
 Którą wam dzisiaj wytoczono! Przecież
 Widzę, że sen wasz nie jest pełen wstydu,
 Choć was zabito — śmierć tę syn mój pomścił!

POSEŁ. Siew twój, królowo, czy ma sam się zabić?

ALTEA. Podwójna śmierć jest w twem dwuznacznem słowie.

POSEŁ. Dłoń ich zabiła jedna — słysz to jedno słowo.

ALTEA. O czem majaczysz dwuznacznym językiem?

POSEŁ. Syna twojego dłoń — trudnoż to wyrzec?

ALTEA. Nadeszła chwila nasza — jest już przy nas.