Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/90

ALTEA. Lecz w tem nie było Boga. I nie było
 Was u narodzin moich braci. Wyście
 Nie znały braci mych, jak ja, ich siostra,
 Com jest ofiarą ich mordu. Dlaczego
 Jam nie umarła dla nich? Wszak ten zmarły
 Mąż chodził ze mną, jako dziecko z dzieckiem,
 Słaba podpora dla stóp moich słabszych;
 Stopą mi drobną służąc, drobną ręką,
 Tak ci mnie wodził, tak mi pokazywał
 Żelazo, złoto, odblaski zwierciadła,
 Połysk korony, wszystkie rzeczy piękne;
 Lekkimi rzucał oszczepy, psy młode
 Przywodził ku mnie, iżby się łasiły
 Do stóp tych moich, iżby mi się kładły
 Na moje piersi dziewczęce, wielkiemi
 Pieszcząc oczami. Tamte dni minęły,
 A te są gorzkie, a ja dziś bezpłodną
 Jestem królową i siostrą nieszczęsną,
 Bytem stroskanym, matką klątw rozlicznych.
 Ale i ona, siostra moja, Leda,
 Pośród owoców siedząca nad morzem
 Wraz z swym niewinnym mężem, kląć mnie będzie
 Mówiąc: Nie syna-ś zrodziła, lecz troskę,
 Zagwię-ś zrodziła, siostro, co pożera
 Twą i mą duszę. Lecz wy, Testyusza
 Synowie, cieszcie się, na stos pogrzebny
 Takie wam drzewo dam, jakiego dotąd
 Nie miał król żaden; ognia, co się spali,