Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/91

 Nie będzie sycił żaden olej, żaden
 Podmuch ni żadne wino; kosztowniejszą
 Jest ci ta żagiew od złota, od życia
 Wszelkich, po świecie tym chodzących ludzi.

CHÓR. Masz, o królowo, godnego miłości
 Męża, twojego syna wielką siłę.

ALTEA Któż mi da braci jeszcze, póki żyję?
 Któż mi ich zrodzi? Któż mi ich wychowa
 Na miejsce tych tu? Czyż nasi ojcowie
 I nasi bracia nie są nam jedyni
 I niezrównani? Czyż mych nie zabito?
 Czyż my oboje, on i ja, jak kwiaty
 Nie żywili się macierzyńskiem mlekiem,
 Jako się pszczoła żywi miodem? Patrzcie,
 A ten, któremu syn mój przeszył lędźwie,
 Czyż on, brat młodszy, nie widział uśmiechu
 Na naszych uściech, rozśmianych z miłości?
 Nie było wówczas synów ni oszczepów
 Ani też kobiet zabójczych narodzin,
 Mieliśmy bowiem wówczas przyjaźń bogów
 I dni z ich łaski jasne. Przecz nie zmarłam
 Niepoślubiona? Nie powstałby ze mnie
 Miecz na męczarnię świata! Ci, co ongi
 Takiem mnie słodkiem obdarzyli słowem,
 Tak mnie kochali, jużci mi nie będą
 Dzisiaj przemawiać ani patrzeć na mnie;