Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/95

 Syna za syna biorą i oddają
 Wielcy bogowie, nie siostrę ni brata.

CHÓR. Nie! bo syn leży tuż przy twojem sercu;
 Syty twem mlekiem, ogrzany twem łonem,
 Wysysa życie, krew życia i wszelki
 Twój owoc, je cię, pije cię, jak człowiek,
 Który chleb łamie i je, który wino
 Wyciska z jagód i pije —; jest tobą,
 Jest latoroślą twą; gdy się nie żywi,
 Czyliż nie słabnie ciało twe? jeżeli
 Pić on nie będzie, nie schnąż usta twoje
 Ponadewszystkiem jest, ażebyś była
 Do swego syna przywiązana — za to
 Czcić cię on będzie, wielbić będzie łono,
 Z którego wyszedł, i te piersi twoje —
 Przedsię przez ciebie będzie czcił i bogów.

ALTEA. I tych mi dali bogowie, nie tylko
 Syna; a on ci nie uczcił tych bogów
 Ni dawnych, słodkich lat ni żadnej rzeczy,
 Co czci jest godna, lecz, jak zwierz krwiożerczy,
 Porwał ich srogo i ubił; a ona,
 Obca niewiasta, kwiat, miecz, krwią zmazany,
 Kwiecie, zabójcze dla ludzi, uwielbień
 Godna i godna nienawiści — ona
 Z chłodnym uśmiechem i chłodną źrenicą
 Patrzała na to, jak moi padali