samego przesławnego Benwenuta[1]. Było tam po jednej stronie wyobrażone narodzenie z piany morskiej bogini pogańskiej zwanej Afrodytą[2], po drugiej zaś wywczasy starożytnej pani Ledy[3] z ptakiem łabędzim, obie zaś sceny tak misternie były przedstawione, iż Marysieńka swych dostojnych oczu oderwać nie mogła, bo jak żyje, czegoś tak pięknego widzieć nie raczyła. Wewnętrzna powierzchnia naczynia cała była wyzłacana, zaś na samym dnie, znowuż w srebrze wykute, błyszczały białe lilie Burbonów[4]. Ten widok dopełnił miary wzruszeń dnia dzisiejszego. Łzy puściły się z oczu nieszczęśliwej królowej. „O moja Francyo!” — wołała, na przemian śmiejąc się i płacząc (zupełnie jak w powieściach). — „o moja ojczyzno ukochana, czyż nigdy cię nie zobaczę, czyż nigdy nie wrócą szczęśliwe dni mojego dzieciństwa?”
Spłaciwszy temi słowami dług podnioślejszym uczuciom, królowa oddała się cała pospolitej ciekawości. Skąd ten dar wspaniały, a tak w porę, jakby za pomocą czarów, przybywający? Któż jest ów śmiertelnik — pytała znowu z patosem właściwym monarchom — który ośmiela się w swą dozgonną dłużniczkę przemieniać królowę Polski?
Rzecz wyjaśniła się częściowo przy pomocy Anusi. Mocno zmięszana dziewczyna wyznała, że kiedy wracała do domu, natknęła się na jakiegoś Pana pięknie i bogato przybranego, który na próżno usiłował porozumieć się w mieście za pomocą francuzkiego szwargotu. Dopomogła mu w tym kłopocie, on zaś
- ↑
Benvenuto Cellini (1500-1571) — wybitny rzeźbiarz florencki, autor m.in. Perseusza z głową Meduzy.
- ↑ Afrodyta — grecka bogini miłości, piękna, kwiatów, pożądania i płodności.
- ↑ Leda — w mitologii greckiej królewna etolska, królowa Sparty. Urodziła Dzeusowi, który obcował z nią pod postacią łabędzia, Polideukesa (Polluksa) i Hellenę.
- ↑ Burbonowie — dynastia królów francuskich i hiszpańskich
