Strona:PL Tadeusz Boy-Żeleński - Marzenie i pysk.djvu/205

znajdą laurów i uznania do sytości. Polityka żyruje wszystko.
 — Słyszą, że powstało nowe wydawnictwo, które podjęło wskrzeszenie Bibljoteki Boya?
 — Tak. Urzeczywistnienie tego, co oddawna było mojem marzeniem, mianowicie ujednostajnienie mojej Bibljoteki, wydanie jej na dobrym papierze, w jednym formacie, w tekście starannie przeze mnie zrewidowanym. Że to było mojem pragnieniem, zrozumie pan, jeśli pan sobie uprzytomni warunki, w jakich ta Bibljoteka powstała.
 — Warunki?
 — No tak. Zacząłem ją wówczas, gdy wyrabiano chleb z trocin, a ubrania z papieru, więc go już nie bardzo starczyło na książki. Mimo że przedtem wyszło już nieco moich przekładów, — Moljer, Rabelais, — nagłówek Bibljoteka Boya pojawił się się pierwszy raz w r. 1916, w Krakowie, na pięciotomowem wydaniu Montaigne‘a.
 — I znalazł pan wówczas wydawcę?
 — Wydawcę? Właśnie! Sam wydałem. I nietylko to jedno. Blisko pięćdziesiąt tomów musiałem sam wydać w epokach gdy z nikim nie można było gadać o książce. To też robiłem co mogłem, aby uczynić dokoła nich jakiś ruch, wskutek czego do dziś jeszcze uchodzę za „reklamistę”. Ale co to było, w najciemniejszym okresie wojny, wszystkich jej utrapień i braków, kazać ludziom przeczytać kilkadziesiąt tomów arcydzieł!
 — A księgarze?