Strona:PL Tadeusz Boy-Żeleński - Pijane dziecko we mgle.djvu/183

 Z temi rękawiczkami, to jest rzecz dosyć skomplikowana: Wprawdzie w salonie
 mężczyźnie dozwolone jest zdjąć rękawiczkę z lewej ręki,
 ale wogóle
 mężczyzna oddający wizytę rzadko kiedy musi zdejmować rękawiczki, gdyby jednak tego potrzebował, przed wyjściem włożyć je powinien, wyjść bowiem z salonu bez rękawiczek jest rzeczą prawie śmieszną.
 O formach salonowych znajdzie czytelnik dużo cennych uwag:
 ...umieć zgrabnie chodzić w salonie, aby nie nadepnąć na długi tren tualety damskiej, jest drobiazgiem, a jednak oznacza, że się bywało w wytwornem towarzystwie.
 Oto subtelność, której odcień dzisiejsze pokolenie niełatwo zrozumie:
 Nie jest wcale upokarzającem dla panny lub dla kawalera kiedy się mówi do nich: „pozwól, że cię przedstawię mojej matce lub memu ojcu“.
 Będąc z wizytą, można mówić:
 „Synek państwa jest olbrzymi na swój wiek... a jaki grzeczny!“ Wszystko to są rzeczy miłe (dodaje autor), ale nie wypada sypać niemi jak z rogu obfitości... co kilka minut.
 W teatrze znowuż
 savoir vivre wymaga, aby panny nie zwracały szkieł na postacie mężczyzn tylko na kobiety, i nie na aktorów tylko na aktorki.
 (Znam w Warszawie tylko jedną pannę, która ściśle przestrzegała tego przepisu, a i ta miała proces sądowy!)