Strona:PL Tarnowski-Szkice helweckie i Talia.djvu/169

Ta strona została przepisana.

całunków – był to obraz ludzkości, idącej ku Stwórcy po wiekach, który na jej czole składał pocałunek ideału!... i zawołałem w radości wielkiej: „O pocałunku! tyś symbolem piękności na ziemi!”