(Patrz w I. i II. części Kropel Czary noty: A., B., C. i D., z treścią ich wiąze się ta nota, jako jedna z relikwi, których nie mieliśmy pod ręką). — Odezwa Langiewicza do wojska, po zajęciu Staszowa 17/2. 1863 r.
- Towarzysze broni!
- Towarzysze broni!
Pół sotni kozaków, jeden szwadron dragonów, jedna rota piechoty i jedna rota strzelców ośmieliły się zaatakować nasz obóz. Wedle zwyczaju, po zdradziecku przed rozpoczęciem boju zapalili miasto, ażeby tysiące rodzin po lasach i polach zmarniały od głodu i mrozów. Towarzysze broni! wasza dzielność ocaliła miasto i zmusiła podłego wroga do ucieczki.
Jesteście kilkanaście dni pod bronią, a odwaga wasza, spokojność wasza, karność wasza, wesołość wasza i trwoga Moskali nakazują mi sądzić, że jesteście osiwiałemi w boju żołnierzami! Jedlina, Szydłowiec, Bodzętyn, Suchedniów, Baranowa, Góra, Wąchock, St. Krzyż i Staszów w ciągu dwudziestu dni okryły slawą was obdartych, ogłodzonych, zziębniętych i strudzonych marszami i biwakami. — Kraj, który ma takich żołnierzy, musi być wolnym i potężnym!
Towarzysze broni! ojczyzna i historya nie zapomną 17go Lutego!
Jak ważną, jak „przeważną” jest u nas obecnie kwestya szkółek, jak każdy co ich nie zakłada, nie ulepsza, nie czuwa nad niemi i nie propaguje onych założenia, krajowi szkodzi, niech nas przekona ów najwymowniejszy, a niedający się zaprzeczyć wykaz statystyczny Lelewela w VII. tomie jego dziejów Polski. Słowa te w marmurze, a jeszcze bardziej w sumieniu każdego Polaka, nie odszczepieńca ryćby należało. Oto krótki wywód Lelewelowski, na karcie 132:
