Ta strona została przepisana.
PIEŚŃ XXII.
Obiór Króla.
Treść.
(Gromadzenie się ludu na sejm. — Wahanie się jego względem obioru króla. — Podniesienie przez Frytjofa na tarczy przed narodem królewica, syna Rynga i Ingeborgi — Potwierdzenie narodu. — Oddalenie się Frytjofa do Sognu.)
Na tyng, na tyng! — Z wicią posłańce
Z pagórków w doliny biegą.
Umarł król Ryng — kraju mieszkańce
Obiorą pana nowego.
Zatem ze ściany bond miecz zdejmuje.
Barwa broni jasnośniada;
Po ostrzu palcem ciągnie — probuje
I »dobrze kąsa« powiada.
Chłopcy z dziecinną patrzą roskoszą
Na błysczącą miecza sztabę;
Chwyta się jeden — potem dwaj wznoszą —
Siły jednego za słabe.
Córa ojcowską czyści przyłbicę;
Przyłbica jak żar jaśnieje,
Dziewczę w niej widzi swe młode lice,
Widzi i niechcąc kraśnieje.
Ojciec podnosi puklerz potężny —
Krąg to słońca krwią osuty;
Chwałaż ci! chwała! mężu orężny,
Mężu z żelaza ukuty,
