Strona:PL Tegner - Frytjof.djvu/24

więc musi ostateczna bitwa dwóch stron przeciwnych, w której obie polegną, z tą atoli wielką różnicą, że Zło nawieki zaginie, a Dobro oczyści się w ogniu ostatecznym, w którym się Asgord spali, zmartwychwstanie, zleje się z oswobodzonym Balderem i panowanie nad nowym, piękniejszym światem rozciągnie.
 Przecież i w rodzie Olbrzymów postrzegają się istoty, które przestają być bogom przeciwne, wchodzą do ich grona, spokrewniają się z nimi, lub władzę ich nad światem podzielają — Hela córka Loka, obejmuje rządy Niffelhemu; Skada i Gerda stają się żonami Asów; Norny (Parki skandynawskie), gdy owładnęły złotemi tablicami, na których niezmienna wola Alfadera zapisaną bjył, a które Asowie jescze w pierwszych dniach stworzenia utracili, i gdy przeniosły z nich runami kreślone wyroki na swe tarcze, stają się bóstwami, osiadają w Asgordzie i kierują losami całego świata, ściśle dopełniając woli Alfadera.
 Prócz Asów, Alfów i Olbrzymów wierzono jescze w inne twory nadludzkie, które na ziemi — w górach, wodach i lasach przemieszkiwały. Były to istoty pochodzące od Olbrzymów, a zatem złośliwe, ludziom i bogom nieprzyjazne; zwano je CzarnemiAlfami, Karłami i Trollami. Te ostatnie wielce są podobne do litewskich Jodsów, tak ślicznie w Witoloraudzie figurujących; nawet wyraz Jotty (olbrzymi) jest widocznie jednego źródła z Jodsami.
 Na tem kończymy zarys mythologiczny i odsyłany naszych czytelników, w razie potrzeby, do przypisów umiesczonych pod tekstem.