Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/20

i nadużycia, a za niemi płynące świeże klęski narodowe i gorsze, przed chwilą jeszcze grożące niebezpieczeństwa. — Płacze nad znieważoną i dopiero co zagrożoną podziałem Szwecyą, nad utraconą Finlandyą, i pod wpływem tego żalu narodowego, który wstrząsnął do gruntu zbolałem sercem wieszcza, cały poemat jest napisany. Wszystkie nuty tej pieśni drgają najświętszemi uczuciami człowieka — gorącą miłością i gorącym żalem; przy męzkim zapale świecą przejrzyste łzy boleści, które anioł nadziei i wiary w dni lepsze słowami pieśni z męzkiego oka ociera. Zdaje nam się nie tylko pojmować te uczucia, ale pieśń chwyta za serca nasze, a jednem wspólnem uczuciem porywa akordami poematu, który jest pieśnią czci i marzenia narodu!
 Poemat ten już nie tylko jako jedna z głośnych prac wieszcza, ale jako rachunek sumienia narodowego zwrócić uwagę naszą powinien, tem bardziej, że widzimy w nim podobieństwo do położenia i do wad własnej ojczyzny naszej w początkach jej upadku. — W tym poemacie czysto politycznym i społecznym, w tym pełnym powagi serdecznej rachunku sumienia, w niejednym akordzie tej pieśni, która płynie z pod gromkiego pióra Tegnéra, widny jakoby grożący Polsce duch Skargi, słychać bolesną nutę, jaką by był powinien nam zaśpiewać poeta narodowy już po pierwszym rozbiorze! Podobieństwo to, tem bardziej bijące w oczy, że szczególnym zbiegiem okoliczności, niczem nieuzasadnionym, dopatrzyć można w historyi i charakterystyce narodu szwedzkiego dziwną wspólność wad i cnót narodowych, które tak w życiu prywatnem jak i politycznem zastanowić by nas powinny przy bliższym takowych rozbiorze.
 Z ciepłej piersi wieszcza jakoby iskrą elektryczną rzucone pieśni wstrząsnęły całym narodem. Cała Szwecya bezwyjątkowo z uniesieniem powtarzała „Sveę“, zrozumiano poemat prawdy, poemat miłości i nadziei, bolesną piersią jej syna wieszcza śpiewany.
 Poeta, jakkolwiek ze sztandarem nowej reformy w dłoni, zwrócił powszechną uwagę i zjednał sobie poszanowanie i przy-