Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/30

Ta strona została skorygowana.

nej rodziny, przywiązaniem swej dyecezyi i czcią szwedzkiego narodu.
W tej to epoce życia, obok tylu zatrudnień, w zaciszu pracował i lirnik. Ukazała się dawno opracowana Saga Fridhjofa, pieśń jego wiekopomna, w całej Europie znana i na wszystkie tłómaczona języki. Śpiew to łabędzi mistrza, akord pierwszy większego dzieła w obrazie narodowym. Saga Fridhjofa jest obrazem i charakterystyką pogańskiej Svei, po za którym poeta miał zamiar narysować dwa następne, malując w podobnych pieśmiach: Szwecyę katolicką i Szwecyę protestancką; ale epoka pogańska w obrazie Fridhjofa, była ostatnim poematem Tegnéra, a oderwana od zamierzonej całości, całością sama w sobie, wiekopomnym pozostała pomnikiem. Czem była Saga, jakie w niej było zadanie mistrza, jak się z niego wywiązał, jakie stanowisko zajęła praca poety w narodzie i jak nam ją sądzić należy, wspomnieliśmy już dawniej w krytycznym poglądzie na pracę i stanowisko Tegnéra. Nie powtarzając więc, przypominamy tylko, że Saga Fridhjofa promieniami swej pieśni świeci jutrzenką odrodzonego uczucia i smaku narodowego — jest przedświtem zaledwo wschodzącej dziś jeszcze idei braterstwa skandynawskiego; a w genialnej sukience poezyi jest dziełem politycznem narodu, bo jest pieśnią duszy mistrza i skarbem dążności narodowej poety.
Fridhjof Saga jest jednym z tych poematów, którego osnowę i układ pobieżnym rozbiorem narysować trudno. Sprawozdanie i rozbiór szczegółowy wymagałby odrębnego opracowania, które, chcąc być zrozumiane, pociągnęłoby za sobą cały obraz podań bajecznych skandynawizmu; tłómaczenie nie jednej Sagi Islandskiej i niemal całego obrazu Walhalli mitologicznej. Obeznani z tem wszystkiem, moglibyśmy dopiero z przyjemnością czytać i rozumieć Tegnéra.
Ezajasz Tegnér w genialnym polocie uczuć swych narodowych — fantazyą poety i miłości ojczystej zamierzał złożyć olbrzymie dzieło narodowe w trzech poematach — w trzech fantastyczno-narodowych obrazach, mających stanowić całość nierozerwaną i jednolitą, która miała zaznaczyć i uwydatnić