Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/33

Ta strona została skorygowana.

staranna praca pana Józefa Grajnerta, językiem poprawnym, wierszem naturalnym i gładkim napisana. Jakkolwiek tłómaczenia te, a zwłaszcza ostatnie, są pracami poważnemi i szczęśliwie przeprowadzonemi, nie tłómaczone z samego oryginału, nie oddają trudnych do naśladowania wdzięków skandynawskiego poety.
We dwa lata później odezwał się dawny tłómacz „Axla“, pan Jan Wiernikowski, wzbogacając literaturę naszą nowym przekładem Fridhjof Sagi, wydanym w Petersburgu 1861 roku. Ostatnie to tłómaczenie zasługuje na największe uznanie i największą mieć powinno w oczach naszych powagę. Tłómacz trzymał się w przekładzie swoim wiernie oryginału, studyując go z tłómaczenia angielskiego Georga Stefensa[1], które sam Ezajasz Tegnér jako najwięcej z duchem oryginału i charakterystyką północy zgodne ogłosił, równie jak z wzorowego rosyjskiego tłómaczenia pana Jakuba Grota[2], biegłego znawcy języka i literatury szwedzkiej.
Co zaś w zasłudze tłómacza jest najważniejsze, że pan Wiernikowski, krom wymienionych źródeł pomocniczych, przystępując do trudnego zadania, zapoznał się sam z językiem oryginału i w pracy swojej kierował się światłą pomocą i radą znajomych mu rodzin szwedzkich.
Fridhjof, jako jest szczytem sławy, jest zarówno ostatnią Tegnéra pracą — pracą, jak powiedzieliśmy, przerwaną porówno z szczęściem, spokojem i nadziejami domowego ogniska.

Zwolna czarna chmnra zawisła na spokojnem i czystem niebie Tegnéra. — Siły zbytnią pracą młodości i całego życia nadwerężone, charakter gorący i nerwowy, draźliwa imaginacya poety, zwolna przygotowywały rozstrój duchowy i okrążały coraz silniej czarnym całunem melancholii, która niepokojem i smutkiem go ogarnęła. Myśli, sięgając coraz wyżej w krainy ducha, niespokojne i niezadowolnione błąkały się w zamglonej atmosferze chorobliwego usposobienia; odejmując jedne po drugich złote promyki wymarzonej aureoli wieszczego nieba, zaciemniały jeszcze i piękne przyszłości widzenia denerwującem

  1. Przypis własny Wikiźródeł George Stephens (1813–1895) – angielski archeolog i filolog.
  2. Przypis własny Wikiźródeł Jakow Karłowicz Grot (1812–1893) – rosyjski filolog.