Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/49

Ta strona została przepisana.
Śpiew strzelców Jemtlandzkich.
(Sång för Jemtlands fältjägare).

Roi się — roi, brzegami bór —
Sinem się światłem bronie łyskają;
„Hurra!“ w obłoki grzmi pieśni chór! —
Śmierć się raduje — patrząc się z gór!
Bo jej forpoczty łańcuchem stają, —
Naprzód się suną z błoni na błoń
Szwedzcy rycerze — Jemtlandzka broń!


    „I w Bogów gronie —
    „W polarnym świcie
    „Siada na tronie
    W Walhalli szczycie!
    „W koronie zorzy,
    „Posłaunik boży!
    Bragesa harfę trzymając w dłoni,
    „Walki i gromy — „As i Alf“ dzwoni,
    „A nuta skrzydłem śnieżnej zamieci
    W Walàskialf stronę — atomem świeci!
    As — às — nazwanie ogólne bogów w mitologii. Odin bóg najwyższy — Wszechbóg, często także imieniem asaaza jest nazywany. W mitologii i sagach czytamy często Asa-Thor, Odin-as i t. d., co znaczy Bóg-Thor — Odin-Bóg.
    Alf. Alf — àlfar oznacza duchy, àlfy czyli elfy, istoty przejściowe pomiędzy bogami a ludźmi; — rodzaj geniuszów, pomiędzy którymi mitologia oznacza dwa odrębne rodzaje, a mianowicie:
    1) Ljósàlfar. Duchy świetlane, duchy niebiańskie, wyższe sfery nadziemskie zamieszkujące — (coś nakształt naszych aniołów). Duchy świetlane podług pojęć mitologicznych przebywają w salach „Gimli“, w najwyższem niebie, w otoczeniu Wszechàra — Wszechboga Odina — tak zwanem inaczej Andlängr i Bidbláinn. Z tych Ljósàlfów, duchów świetlanych, wyszczególniamy znowu dwa rodzaje, to jest: „Gimli Ljósàlfar“ Andlängru, które li tylko w najwyższem niebie tron samego Wszechboga otaczają, chwałę jego śpiewając — i są mniej więcej pojęciem naszych archaniołów, — poza którymi na podobieństwo aniołów są podrzędniejsze zwyczajne Ljósàlfy, duchy świetlane — Elfy, które w usłudze bogów, po tęczy z nieba na ziemię schodzą, — promieniami gwiazd lub na srebrzystych perełkach rosy na ziemię spływają, w kwiatów kielichu, w drzewa zielonych warkoczach alboli w wody krysztale zamieszkując na ziemi.