Gdy mocarze tego świata
Ujarzmiony lud trzymają
I postrachem ręki kata
Siłę — prawem nazywają; —
Kiedy słaby i zgnębiony
Knuje chytry sztylet zdrady; —
W własnej duszy utajony
Zawrzyj z światem twe układy.
Kiedy jasny dzień zaświta
W uśmiechnięty blask pokoju —
Rzuć nienawiść, — bo Bóg czyta
W twojej duszy czystym zdroju.
Wejdą gwiazdy w nieb podwoje,
Pokój w sercu twem wywróżą,
Zamknij duszy twej podwoje
Przed zawiścią — jak przed burzą!
Nie przesądzaj nigdy z góry
Zbłąkanego brata winy,
Bo nie znałeś tej tortury,
Która splata jego czyny;
„W Lidskialfie Odin nas strzeże.“
Lidskialf — tron Wszechboga Odina w pałacu Walaskialf, o którym indziej już wspominałem.
„A choć Lokke broń już bierze —
„Choć Baldera mieczem goni,
„On osłoni grom w tej chmurze...
„Już się Aza-Thor porywa i t. d.“
Lokke znany nam już Bóg złego — zły duch, w obecnem znaczeniu przenośni nieprzyjaciel.
Balder, bóg dobroci, dobry duch, odnośny tutaj do sprawy ojczystej.
Aza-Thor, Aza Bóg — Bóg Thor — gromowładny Bóg wojny — burzy — piorunów.
„Wokoło białych Urd’ zdrojów
„Skuld tam stoi na wyżynie“ i t. d.
Zdroje Urda — zdrój wieczności — Styx skandynawski.
Skulda, bogini historyi — duch dziejów.
Rota — duch śmierci.
