Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/75

gdzie fałsz chciałeś okazać
 lub przyjaciela obronić. —
Cudnie wówczas płonąłeś —
 by Zacharyasz w testamencie; —
język ci się rozwiązał
 w proroczy wyraz zakonu! —
Czy pamiętasz? — (och! pewnie
 pamiętają błogosławieni) —
pamiętasz? w ojców domu,
 który był moją siedzibą,
jaka była otucha?
 i jak płynęły godziny?...
zegar tam tylko gdacząc,
 mówił, co z czasem się dzieje. —
Dusze się tam zlewały —
 śniły się słowa skrzydlate!...
wolne jakby motyle —
 letnie te nasze marzenia! —
W poufnem twojem kółku
 cichy, jak chwila poranna,
młody byłeś latami, —
 lecz mężem sercem i duszą! —
Powiernikiem dla wszystkich,
 rodzicom byłeś od razu
ze czcią synem serdecznym —
 prawdziwym ich przyjacielem!

Byłyż to chwile szczęśliwe!...
 dom to był błogosławiony,
pełen szczęścia — nadziei!...
 dziś,... cicho — pusto do koła.
W antypodach — daleko —
 córka w żałobie została,
noc ją cieniem okala
 wtedy, gdy u nas dzień biały.
Ją i ojca w boleści
 rozdziela morza przestworze —
A głębsze jeszcze morze
 z rodziną ciebie rozdziela!
.................
Dni sędziwych pociecho —
 wieńcu rodzinnej nadziei,