Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/9

i lesistej, do której Ifwakarl (jak dotąd jeszcze lud tamtejszy Karola XI. nazywa) kolonistów z Finlandyi sprowadził.
 Tutaj również zastał Ezajasz życzliwość i przyjaźń. Myrhman, człowiek wykształcony, ocenił zdolności i przymioty moralne młodego poety, otworzył mu umiejętnie dobraną bibliotekę, w której czerpał z zapałem młodzieniec. Unosił się nad utworami: Homera, Horacego, Wirgiljusza, Ovidjusza i Ossyana. W przeciągu siedmiu miesięcy trzy razy odczytał Iliadę a dwa razy Odysseę. Czytywał dużo dzieł franzuzkich, nauczył się języka angielskiego umyślnie, aby poznać Hamleta, jedyne dzieło Shakespeara, jakie miał pod ręką i które mu się zupełnie nie podobało. Ossyan natomiast największe zrobił na młodym marzycielu wrażenie; mglisty i fantastyczny charakter autora Fingala odbił się w duszy Tegnéra a w późniejszych pieśniach jego oddziaływał widocznie.
 Przejęty genialną potęgą tych pierwszorzędnych arcydzieł wielkich mistrzów słowa literatury europejskiej, zaczął powątpiewać o wartości własnego talentu, a coraz rzadziej pióra i natchnienia próbując, oddał się wyłącznie nauce i rozmyślaniu. Dom Myrhmanów był przyjemny i ożywiony; Staroszwedzka gościnność (która jak u nas w Polsce jest wrodzoną i tradycyjną) otwierała progi domu dla całej okolicy, to też nieraz liczniejszymi zjazdami i wesołą ożywiał się zabawą.
 Młody literat, cały oddany obowiązkowi i nauce, unikał liczniejszych zebrań i wesołej zabawy, a mimo to słodycz charakteru odludka, rozum jego i dowcip jednały mu serca całego domu i okolicy. Troskliwa opieka zacnej rodziny odrywała Ezajasza od zbytniej pracy a wciągając w wesołe koło, zmuszała go do użycia ożywczego powietrza gór i do ruchu młodzieńczego. — Rzadko teraz odzywała się pieśń początkującego poety, wyrywając się z piersi nieśmiało i skrycie, mało znajoma. Niewiele też zostało z tej początkowej epoki życia jego. — Czując a wymagając wiele, niezadowolniony, rzucał w płomień utwory swoje lub zagrzebywał na wieki w tekach, do których już nie powracał.