Strona:PL Teodor Jeske-Choiński-Dokąd żydzi dążą.djvu/09

Babilonii, wrócą z radością do ojczyzny swoich przodków.
 Omylili się... Tylko 42,366 wygnańców poszło za nimi do Palestyny około roku 540 przed Chrystusem Panem.
 Wielu Żydów bogatych lub zbogaconych na wygnaniu nie chciało wrócić do „Ziemi Obiecanej“, bo na ziemiach obcych było im wygodniej. Już wówczas zręczni i przebiegli kupcy umieli zdobywać grosiwo, a zbogaciwszy się, używali życia po babilońsku, hucznie i rozpustnie. Niejeden z nich wolał być poganinem, aniżeli wyznawcą Zakonu Mojżeszowego; zrzucił z siebie judaizm i ubrał się w wiarę assyryjską albo babilońską. Niejeden też z nich zbratał się z Assyryjczykami i Babilończykami i żenił się z ich córkami.
 Lekceważenie Zakonu Mojżeszowego i małżeństw żydowskich utrudniło Ezdraszowi i Nehemiaszowi robotę patryotyczną.
 Całą siłę miłości dla Zakonu Mojżeszowego musiał Ezdrasz wytężyć, aby stłumić w duszy żydowskiej bałwochwalstwo. Rwał sobie włosy z rozpaczy, widząc dokoła siebie obojętnych dla Zakonu współziomków. Otaczał się tłumem żydów niewiernych i uczył ich religii, zaniedbanej przez nich. Był znakomitym kaznodzieją i uczonym, umiał przemawiać do ludu. Nie tylko przekonywał, ale także podniecał miłość własną żydów, przypominając im obietnicę, daną przez Jehowę. Czytamy w Starym