Strona:PL Teodor Jeske-Choiński-Gasnące słońce Tom III.djvu/010

kuj za to manatki i uciekaj za góry i morza, bo jak tylko złowią ową Germankę, wniesie prefekt Serwiusz skargę o gwałt, a krewny mój, pretor Publiusz, każę ci główkę ogolić, włożyć na rączki żelazne pierścioneczki i pośle cię do kopalni sardyńskich, abyś nasycił oczy widokiem kruszców, które tak gorąco miłujesz.
 Fabiusz opuścił głowę, zgnębiony.
 — I cóż? — drwił Marek. — Może zechcesz mi teraz powiedzieć mowę o przymiotach oszczędności? Zaczynaj... słucham... jestem dobrze usposobiony... Jako prawnik, powinieneś wiedzieć, że za porwanie wolnej niewiasty płaci się utratą swobody i majątku, owa zaś Germanka jest nadomiar narzeczoną rzymskiego obywatela.
 Zięć bawił się troską teścia. Spojrzeli na siebie: patrycyusz z pagardą, dorobkiewicz z nienawiścią.
 — Prawdaż to, co mówisz? — mruknął Fabiusz. — Może chcesz tylko pieniędzy. Ile?
 — Miliony twoje posiadają w tej chwili wartość śmierci — odpowiedział Marek. — Tylko czas może cię wydobyć z matni, w którą cię twoja chciwość wtrąciła.
 — Radź, pomóż! — prosił Fabiusz.
 — Radź, pomóż — przedrzeźniał Marek. — Wszakże masz własny dowcip, a przebiegłość była twoim głównym majątkiem. Rusz rozumem...
 Zamiast rozumem, ruszył Fabiusz ramionami.
 — Jesteś moim zięciem — mruknął.
 — Wiem, że mnie los skuł z twoją miłą prze-