Strona:PL Teodor Jeske-Choiński-Gasnące słońce Tom III.djvu/026

postać chudego, bladego mężczyzny, zawiniętego w ciemny płaszcz.
 — Kto jesteś, że ośmielasz się mnie niepokoić o porze tak późnej? — zapytał Serwiusz.
 — Należę do tajnej straży, panie — odpowiedział głosem przyciszonym.
 — Przynosisz mi wiadomość o Tusneldzie? — zawołał Serwiusz.
 Szpieg wyjrzał na kurytarz, a przekonawszy się, że niewolnik się oddalił, odparł.
 — Przynoszę, ale wiadomość to tylko dla ciebie.
 Wskazał oczami na Hermana.
 — Możesz mówić — wyrzekł Serwiusz.
 Szpieg wahał się przez chwilę, potem odezwał się:
 — Będę mówił, lecz tylko wtedy, gdy mi przysięgniesz na głowę ojca, że nie zrobisz żadnego użytku z tego, co ci powiem. Wiem, że Germanowie dotrzymują przysięgi.
 — Czy to koniecznie potrzebne?
 — Koniecznie, panie.
 — Przysięgam na głowę ojca i na cześć rycerską — wyrzekł Serwiusz, podnosząc rękę do góry.
 — I ty przysięgnij!
 Szpieg zwrócił się do Hermana.
 — Przysięgam — mruknął setnik.
 — Więc dowiedz się nasamprzód, że stoi przed tobą chrześcianin — mówił szpieg.
 — Chrześcianin? — szepnął Serwiusz zdziwiony.
 — Dziwisz się, że chrześcianin należy do tajnej