Strona:PL Teodor Jeske-Choiński - Legenda o mordzie rytualnym.djvu/13

co się w końcu i Rzym zgodził, zatwierdzając wyrok sądu trydenckiego (1478 r.).
 Po rewizji procesu ustanowił Papież Sykstus IV komisję, składającą się z sześciu kardynałów, na których czele postawił jako przewodniczącego słynnego Franciszka Panavina z Paduy (uditore delle Causae del S. Palazzo), znakomitego prawnika owego czasu.
 Zanim się Panavino zabrał do roboty, wyjaśnił nasamprzód znaczenie bull papieżów: Grzegorza IX i Innocentego IV, na które się Żydzi, broniąc swoich współwyznawców, powołali.
 Według Panavina nie jest pewnem, czy bulla Innocentego IV z r. 1247, jakkolwiek ją Baronius zaregestrował w swoich „Rocznikach“, jest autentyczną, gdyby jednak była prawdziwą, to nie powstrzymuje ona mimo to prawidłowego rozwoju procesu, gdyż nie zwraca się bynajmniej przeciw mordowi rytualnemu wogóle, lecz tylko przeciw złośliwym, niesłusznym, oszczerczym oskarżeniom Żydów i karom dokonanym bez przeprowadzenia procesu i udowodnienia winy, co się czasami zdarzało. Wszelkie zresztą przywileje Żydów a parte zniosło koncyljum wieneńskie.
 Non obstant — mówił Panavino — privilegia Gregorii et Innocenti: tum quia