Strona:PL Tetmajer - Anioł śmierci.djvu/185

 — Jerzy jest chory na to, że Polacy nie mają swojej inwencyi, że nie są nigdy w niczem oryginalni. On twierdzi, że my nawet zrobimy czasem coś lepiej, niż inni, ale wymyślili to ci inni przed nami. Na tym punkcie on ma zupełną idée fixe.
 — I zdaje mi się, niestety, że ma racyę — rzekł Rdzawicz.
 Panna Rosieńska zaś podniosła nań swoje szaroniebieskie oczy z pod ogromnych ciemnych rzęs i spytała:
 — Czy pan zna »Pana Tadeusza«?
 — Znam.
 — A »Pogrzeb kapitana M.« albo »Złotą czaszkę«?
 — Także znam.
 — A »Farysa«?
 — Znam.
 — A wie pan, z czego to jest »Na moim mieczu były wtenczas wieki«?
 — Wiem.
 — A teraz co będzie? — spytała, przeciągając lekko, z łagodnym i dziwnie miłym, a smętnym, jak cała jej twarz uśmiechem, panna Rosieńska.
 — Jerzy nie ma racyi — rzekł Rdzawicz.
 Pani Laura spojrzała na niego z widocznem zadowoleniem, co dostrzegł i powiedział:
 — Cieszy się pani, żem skapitulował.
 — Cieszę się. Z patryotyzmu — dodała z uśmiechem. Nagle odwróciła się do Przerwica i wskazując mu głową dosyć wysoką brunetę o za dużej twarzy i nie-