Strona:PL Thierry - Za Drugiego Cesarstwa.djvu/105

dziś rano wyznał to. Widziano cię wchodzącego do ich jaskini w Montmatre, stróż dał twój rysopis. Zresztą gama księżna powiedziała: „On był moim spólnikiem.” To chyba dość jasne?... Musiałeś wiedzieć, kim rzeczywiście była księżna? Nie? Trudno temu uwierzyć... Jeden z mazzinistów, jéj przyjaciel, opowiedział nam życie téj kobiety: była dawniéj śpiewaczką uliczną w Londynie i nazywała się Eozyna Savelli...
 Ministrowi przerwał okrzyk przerażenia: hrabia Besnard zerwał się, drżąc jak w febrze:
 — Savelli! Ona się nazywa Savelli!
 — Córka człowieka, którego przyjaciele nazywają...
 Minister urwał nagle.
 — Kończ pan! — donośnym głosem zawołał Besnard — nazywają go „męczennikiem dwukrotnie rozstrzelanym”... Tak, ten człowiek podwójną zniósł kaźnię — przezemnie!... O Boże! O sprawiedliwości wiekuista!... Boże! Boże!
 Zasłonił twarz rękoma i padł na krzesło.
 Minister zwrócił się do agenta.
 — Odprowadź więźnia, ale nie oddalaj się.
 Agent wyszedł z Marcelim.
 Minister i hrabia Besnard znowu zostali sami.
 Za oknami, na placu, muzyka gwardyi grała hymn królowéj Hortensyi. Naraz zagłuszyły ją okrzyki zapału: cesarz pokazał się na balkonie.
 Minister wstał i, zbliżając się do hrabiego, rzekł:
 — Czy słyszysz pan, z jaką radością lud wita cesarza? Cesarstwo jest silniejsze niż kiedykolwiek.