Strona:PL Thierry - Za Drugiego Cesarstwa.djvu/74

świadczyły o nocach bezsennych i dniach przepłakanych. Siedziała przed fortepianem, a z pod jéj palców płynęły melodye pełne łez i skarg tłumionych, jęki rozpaczy, wybuchy dzikiéj radości, podobne do klątw i złorzeczeń. Grała utwory Szopena, ulubionego mistrza wszystkich co cierpią.
 Wtém zapukano do drzwi. Kaleka drgnęła i urwała... na progu ukazała się stara Filomena bardzo pomieszana.
 — Proszę panienki...
 — Co, moja kochana?
 — Ktoś chce się widzieć z panienką...
 — O téj porze?
 Marya-Anna zadrżała, tknięta przeczuciem.
 — Niech panienka zejdzie — nalegała służąca.
 Hrabia Besnard otworzył oczy.
 — Idź, moje dziecko i dowiedz się, co znaczy ta tajemnica.
 Marya-Anna wyszła, a starzec znowu popadł w zadumę... Mimo to słuchał i słyszał... W domu zapanował ruch niezwykły: otwierano i zamykano drzwi, rozlegały się znane głosy... Teraz ktoś idzie na górę... już jest na korytarzu i za chwilę staje przed ojcem — Marceli.
 Starzec nie ruszył się z sofy.
 — To pan? — rzekł obojętnie — wróciłeś nakoniec.
 Młodzieniec pokornie zgiął kolano.
 — Ojcze! przebacz mi. Ja tak cierpię...
 Hrabia Besnard milczał.