Strona:PL Tołstoj - Zmartwychwstanie.djvu/126

pisując ten sukces swemu krasomówstwu, zajrzał do jakiejś książki — wstał i rzekł:
 — Do Szymona Kartinkina proponowałbym zastosować artykuł 1452 i czwarty punkt paragrafu 1453. Do Eufemii Boczkowej artykuł 1659, zaś do Katarzyny Masłowej, artykuł 1454.
 Były to najwyższe kary, jakie zastosować było można.
 — Sąd oddali się dla zredagowania wyroku — rzekł, wstając, przewodniczący.
 Wszyscy ruszyli z miejsc i zadowoleni z ukończenia dobrej sprawy, zaczęli jużto wychodzić, już spacerować po sali.
 — A tośmy, kochany panie, struli babę — rzekł Piotr Harasimowicz, podchodząc do Niechludowa, któremu coś starszyna opowiadał. Myśmy ją do katorgi wpakowali!
 — Co pan mówisz — krzyknął Niechludow, nie zważając tym razem na poufałe zachowanie się nauczyciela.
 — Naturalnie, nie napisaliśmy w odpowiedzi: „tak, bez zamiaru pozbawienia życia“, w tej chwili mówił mi sekretarz, że prokurator chce ją zapakować na 15 lat ciężkich robót.
 — Przecież panowie zgodziliście się, aby tak napisać — wtrącił starszyna.
 — Ja wtenczas wyszedłem z izby obrad, a panowie przegapiliście — rzekł Piort Harasimowicz.
 — Nigdy nie myślałem — rzekł Niechludow.
 — Trzeba było myśleć.
 — To przecież można poprawić — rzekł Niechludow.
 — Rychło, po niewczasie. Już nie można.
 Niechludow spojrzał na podsądnych. Ci, których losy, ważyły się w tej chwili, siedzieli