Strona:PL Tołstoj - Zmartwychwstanie.djvu/216

 Intendent opowiedział bójkę, która skończyła się zabójstwem.
 Opowiadanie przerwało wejście Masłowej, poprzedzanej przez dozorcę.
 Niechludow zobaczył ją w drzwiach wtedy, kiedy jeszcze nie widziała intendenta. Twarz miała zaczerwienioną. Szła pewnym krokiem za dozorcą i uśmiechała się ciągle, przechylając głowę. Zobaczywszy intendenta, z wyrazem przestrachu na twarzy spojrzała na niego, ale w tej chwili przyszła do siebie i wesoło zwróciła się do Niechludowa:
 — Jak się pan ma — rzekła przeciągle i uśmiechając się, silnie potrząsnęła jego ręką na powitanie.
 — Przyniosłem pani do podpisu prośbę — rzekł Niechludow, dziwiąc się temu rezolutnemu usposobieniu, z jakiem dziś go witała.
 — Adwokat napisał prośbę, trzeba podpisać i poszlemy do Petersburga.
 — A to cóż, podpisać się... Wszystko się zrobi — rzekła, przymrużając jedno oko i uśmiechając się.
 Niechludow dostał z kieszeni złożony arkusz papieru i podszedł do stołu.
 — Czy tu można podpisać? — zapytał intendenta.
 — Chodź tu, siądź — rzekł intendent — masz pióro. Umiesz pisać?
 — Umiałam kiedyś — rzekła. — I poprawiwszy spódnicę i zawinąwszy rękaw kaftana, siadła za stołem, niezgrabnie ujęło pióro małą swą ręką i zaśmiawszy się, spojrzała na Niechludowa.
 Wskazał jej, gdzie i co napisać.
 Uważnie maczając i otrząsając pióro, podpisała swe nazwisko.
 — Nic więcej nie potrzeba? — spytała, pa-